Onzekerheid

03 jan Onzekerheid

Zwanger willen worden, zwanger zijn, bevallen en het ouderschap. Dit zijn onderwerpen waar veel vrouwen onzekerheid bij ervaren. Want we willen het allemaal goed doen. Het best van het beste. Helaas bestaat er geen handleiding betreffende deze onderwerpen. Was het maar zo.

Vanuit onze omgeving, de overheid en ons moederinstinct krijgen we aanwijzingen. De een wat meer op de voorgrond dan de andere. Welke dat is, is afhankelijk van je persoonlijkheid. De een heeft een hele goede band met haar moeder en volgt haar graag in haar begeleiding. De ander heeft het consultatiebureau hoog in het vaandel staan en de volgende volgt haar gevoel.

Je hoeft niet te kiezen, want iedere vrouw krijgt haar deel van alle drie. Tips, info en aanwijzingen vanuit alle kanten maakt dan ook dat het soms lastig is te kiezen. Want wat ga je doen met al deze info? En wat is dan juist? Wanneer je je toelegt op een van de drie, dan kan je dat rust brengen. Je laten leiden ka voor sommige moeders heel fijn voelen. En dat is prima. Aan de andere kant krijg je dus maar een soort info. Daarnaast kom je jezelf waarschijnlijk ook tegen. Want was als een advies niet lekker voelt?

Veel vrouwen kiezen niet voor het volgen van een informatiebron, maar halen info uit de verschillende bronnen. Dat maakt dat je dus een wirwar van manieren, adviezen en info krijgt. En daar mag jij dan uit kiezen. Hoezee! Daar ben je effe mee geholpen.

Ik heb gemerkt dat we als moeder, soms geleefd worden door alle goede adviezen. Een papfles minder hier, een avondje laten door huilen daar, ik eet ook niet ’s nacht opmerking rechts en een nog steeds aan de borst op links. Wauw. Voor je het weet zit je een hele avond te kniezen op de bank omdat je hier dus allemaal niet aan kan voldoen. Gewoon niet. Nog niet misschien.

Toen ik net moeder werd van onze dame, heb ik bijvoorbeeld met man en macht geprobeerd haar in haar bedje te laten slapen. Ik vroeg om hulp en advies, maar kon me nergens in vinden. Tot er iemand tegen mij zei: Maar Marleen, wie zegt dat ze in haar bedje moet slapen? En toen viel bij mij niet een kwartje, maar ongeveer een kuub kwartjes. Vanaf dat moment heb ik het beeld van “hoe het zou moeten” losgelaten. Want iedereen, ook baby’s, zijn uniek! We kunnen daar dus geen algemeen verhaal op loslaten.

Vanaf dat moment is de askhole (prachtig woord btw: Ik vraag advies maar doe mijn eigen ding) in mij geboren. Ik wil alles weten. Advies en info vanuit alle hoeken. Voor mij hangt daar dan verder geen oordeel aan, het is niet goed of fout. Maar ik doe mijn eigen ding. Ik heb geleerd te kijken naar wat mijn kind nodig heeft, in plaats van wat het kindje zou moeten doen. Dat geeft me een partij rust. Halleluja. Want, heeft mijn zoon nog honger na de tweede boterham? Dan krijgt hij van mij een derde. Want wie zegt dat hij geen honger meer kan hebben?

Ik ben heel erg benieuwd naar jouw visie hierop? Neem jij jouw eigen beslissingen? Of heb je juist veel aan de adviezen van anderen? Zou jij je eigen keuzes willen maken? Weet je niet hoe? Neem dan gerust contact met mij op!

Liefs, Marleen